Wereldbeelden zijn voornamelijk religieus van aard, d.w.z. religieus in brede zin: het gaat om ‘diepere’ opvattingen, grondmotieven, eerste en laatste aannames, zoals theïsme en atheïsme, die buiten het wetenschappelijke terrein vallen en niet te bewijzen zijn. De wetenschap abstraheert en kan eenvoudigweg niet de volle werkelijkheid bewijzen, dus heeft iedereen per definitie expliciete of impliciete aannames omtrent het ultieme van de werkelijkheid, ook degenen die in de wetenschap geloven als ultieme verklarende grond, de scïentisten. We kunnen religieuze wortels van wereldbeelden zien die zich in verschillende gedaantes manifesteren, wanneer:

• debatten tussen aanhangers van twee wereldbeelden niet kunnen worden opgelost met theoretische argumenten, ook al worden dezelfde concepten en woordenschat gebruikt.
• er is vaak sprake van minachting voor het ene kamp door het andere.
• het ‘andere’ wereldbeeld wordt soms als belediging gebruikt
• verschillende wereldbeelden hebben aanhangers of 'volgers'.
• de aanhangers vinden veel vervulling in het wereldbeeld.
• er vinden gevechten plaats, 'heilige oorlogen'.
• als iemand van 'kant' verandert, ontstaat er een gevoel van verraad.

Leuk of niet, discussies op het gebied van klimaatverandering en Antropoceen hebben hier mee te dealen.