Wat het Antropoceen betreft, of eigenlijk wat elke drastische tijdperkverandering betreft, zou je kunnen betogen dat organismen (in dit geval de mens) weliswaar de klima-eco-omstandigheden beïnvloeden, maar dat daaruit niet rechtstreeks volgt dat, andersom, de mens er ook macht over heeft. Entiteiten en organismen zijn onderhevig aan het raamwerk van natuurlijke wetmatigheden. 

De werkelijkheid wordt gekenmerkt door aspecten, zoals het fysische, het biotische, het psychische, het sociale, het economische, het juridische en het ethische aspect. Elk aspect wordt gekenmerkt door zijn eigen wetmatigheden.

De aspecten oefenen hun onderlinge invloed uit op elkaar in hun Betekenis, d.w.z. in hun meer of minder shalomwerking, in hun heilzame dan wel onheilzame uitwerking. Wanneer de fysisch-biotische aspecten verslechteren in hun heilzame werking, dan geeft dat spanning in alle andere aspecten. Die aspecten komen onder druk te staan in hun uitwerking en verfijning. Het Nederlandse voorbeeld omtrent stikstof moge typerend zijn en representatief voor wat gaande is en komen gaat op klimaat- en ecologisch gebied, wereldwijd.  

De mens is behoeftig gebonden, de keuzevrijheid is in goede tijden groter dan in slechte tijden. We kunnen intuïtief wel aanvullen dat deze verhouding tussen gebondenheid en vrijheid nu drastisch aan het verschuiven is.

We gaan tegen de heilzame, levensondersteunende werking van het fysische aardsysteem in door o.a. de uitstoot van CO2. We weten het en toch blijven we er maar mee doorgaan. Dit laatste moet verklaard worden, want we zullen ons daar rekenschap van moeten geven voor wat betreft eventuele oplossingsmogelijkheden. Wat is er aan de hand aan de kant van de oorzakelijkheidsketen? Dat is dan een niet te negeren kwestie, van belang voor eventueel succesvol kunnen ombuigen van het huidige vernietigingsproces. Het menselijk functioneren is niet succesvol afgestemd op de wetten van een aantal aspecten. Vanwege de toenemende verstrengeling van natuur/cultuursferen (dus van de aspecten) zal dit zijn negatieve uitwerking hebben, ook op oplossingsgerichte mogelijkheden.

Al het menselijk (en ander) functioneren wordt geleid door aspectuele wetten, waarvan sommige normatief zijn. Dat betekent dat we de vrijheid hebben om tegen die wetten in te gaan - maar ze nooit opzij kunnen zetten. Al ons functioneren heeft zijn resultaten.