Het woord  ‘kantelpunt’ is als metafoor ontstaan, zoals een stoel plots omvalt wanneer je hem net even te ver op zijn achterste poten laat balanceren. Dit beeld spreekt aan, maar hoe plotseling is ‘plotseling’? Je zou net zo goed kunnen spreken van ‘kanteldynamiek’ en ‘kantelprocessen’, inclusief de opbouwfase van spanning, waarvan we weet kunnen hebben. Er zijn vele klimaat en ecoprocessen die zich in een uiterst instabiele kanteldynamiek bewegen.

De procesfilosoof A.N. Whitehead schreef omstreeks 1929: het ‘being’ van een entiteit wordt geconstitueerd door zijn ‘becoming’: ‘ hoe een entiteit wordt, constitueert wat die feitelijke entiteit is’ (Process and Reality, p. 23). Dit ondersteunt het idee dat er wel degelijk (een bepaalde mate van, mogelijk licht-speculatieve) voorspellende waarde toe te kennen is aan wat er in het verleden is gepasseerd en wat er nu in de actualiteit wordt gerealiseerd: instabiele kanteldynamiek in één richting. Trends en trendmatigheden.

Uiterst onzeker, maar die onzekerheid heeft dan (enkel) betrekking op ‘marges binnen proceswetmatigheden’ en ‘afhankelijkheden binnen marges’.