We hebben met z’n allen afgesproken dat de huidige opwarming wordt veroorzaakt door de mens. En dat is natuurlijk correct, maar het heeft nogal wat complicaties in het licht van (de filosofie over) Natuur, wetmatigheden, oorzakelijkheidsverbanden, en de verhouding tussen vrijheid en determinisme.

Het Antropoceen (het tijdperk van de mens, antropos) is eigenlijk een hele gekke benaming. Want door de onmacht van de mens wordt het juist niet gestuurd door de mens. Het wordt gestuurd door de natuurlijke wetmatigheden van het overshootprincipe. De wetmatigheden van toenemende overshoot zouden weleens alles te maken kunnen hebben met ons van nature techné moeten zijn.

Kapitalisme, commerciële economie, onze huidige omgang met technologie, grootschalige productiemethoden, kortom onze gehele moderne geglobaliseerde maatschappij en daarbij de demografische bom … is niet uit de lucht komen vallen, er ging natuurlijk een ontwikkeling aan vooraf. Een positieve ontwikkeling van het kunnen uitstellen van negatieve feedback. Het Holoceen heeft door zijn redelijk stabiele klimaatgrenzen bepaalde ontwikkelingen richting structurele overshoot mogelijk gemaakt en versterkt.

Tsja, waren we maar aap gebleven. Maar dan wel van de Bonoboonse soort want die schijnen gezelliger te zijn dan hun tegenhangers, de Chimpansenezen.

We zien dat klimaatverandering meer en meer algemeen wordt erkend. Waarbij echter, volgens mij, de fundamentele en dramatische breuk tussen Holoceen en Antropoceen die dit met zich meebrengt qua betekenis, helemaal nog niet breed wordt doorzien. Ons referentiekader is ‘Holoceen’ en dus komen we ook, wanneer we willen wijzen op positieve ommekeer in het verleden  - om hoop en moed te houden, tegen het doemdenken in -, met ‘Holocene’ voorbeelden daarvan.

De rechter heeft gesproken en vervolgens wordt in de Nederlandse politiek het juridische zijnsaspect deels miskent. En als het aan sommige verantwoordelijke politici de kans krijgen, gewoon aan kant geschoven. Dit als voorbeeld, een minivoorbeeld slechts, analoog aan de totale klemmende klima-eco-overshootproblemen:  

Er worden vele parallellen getrokken tussen de ‘Hitlerperiode’ en de ‘Trumpperiode’.

Wat zien we gebeuren? We falen op preventief mitigatievlak. Lees https://www.carbonbrief.org/met-office-atmospheric-co2-rise-now-exceeding-ipcc-1-5c-pathways/

Wat het Antropoceen betreft, of eigenlijk wat elke tijdperkverandering betreft, zou je kunnen betogen dat organismen (in dit geval de mens) weliswaar de klima-eco-omstandigheden beïnvloeden, maar dat daaruit niet rechtstreeks volgt dat, andersom, de mens er ook macht over heeft. Entiteiten en organismen zijn onderhevig aan het raamwerk van de natuurlijke wetmatigheden.

De mens, ach de mens. De soort die zichzelf nu antropocentrisch opdringt aan zichzelf. En aan alle overige lieve diertjes en plantjes. De soort die met het maximum aan Doodsbesef nu het toetje op de evolutie is geworden?

De Antropocene werkelijkheid is waar en stinkt ook hier en daar dat maakt haar zwaar ook zwaartekracht is zwaar maar licht is licht en schijnt van aangezicht tot aangezicht en schijn is niet slechts schijn want zij verschijnt ja zijn verschijnt en is dus werkelijkheid die zwaar van waarheid is