Toenemende extreme weersomstandigheden destabiliseren de verzekeringsindustrie, drijven premieprijzen op en duwen verzekeraars uit risicovolle markten. De verzekeraar past wiskundige en statistische berekeningen toe om de risico's te beoordelen en te waarderen, en stelt de premie vast op een tarief dat winst oplevert, zelfs na het uitbetalen van claims.

Wanneer een groot aantal personen of bedrijven zich abonneert op verzekeringspolissen, wordt het risico door iedereen gedeeld, waardoor de verzekeringspremie betaalbaar wordt. Bij hoge uitkeringen verhogen verzekeraars de premies. Dit maakt verzekeringen onbetaalbaar voor personen en bedrijven. Ter voorkoming van aanhoudende verliezen stoppen verzekeraars dan ook met die bepaalde sector of regio.

Dit logisch-economische principe geldt niet alleen voor verzekeraars, maar voor alle geldverstrekking, zoals hypotheken. Wie wil nog geld investeren in huizenbouw in bepaalde regio’s wanneer het onderpand binnen overzienbare tijd niets meer waard wordt? Het principe geldt uiteraard voor alle financiële schade ten gevolge van klimaatverandering.

De pijn blijft uiteraard niet voorbehouden aan het economische aspect. De onrust, instabiliteit en ontwrichting begint op alle fronten toe te nemen, ook door voedseltekorten (fysiek aspect), ook op het gebied van de rechtspraak die dreigt vast te lopen (juridisch aspect), door ontdemocratisering (politiek aspect), via normen- en waardeninflatie (ethisch aspect).

Door bepaalde mensgerelateerde cultuuraspecten komen de natuuraspecten onder toenemende druk te staan en die zullen noodzakelijkerwijs onontkoombaar hun negatieve weerslag weer  hebben op alle cultuuraspecten.

Het is een vicieuze cirkel.