Sociale voorbeelden van positieve ommekeer in de afgelopen eeuwen en millennia, zoals beëindiging van oorlogen en opnieuw opbouwen van beschavingen, deden zich voor in een betrekkelijk stabiel Holoceen dat zich nog kon voltrekken binnen de planetaire grenzen. Echt stabiel was het natuurlijk niet, maar er was steeds een afwisseling mogelijk van negatieve naar positieve ontwikkelingen omdat de planetaire grenzen nog niet bereikt waren. De actuele gebeurens konden zich realiseren vanuit een potentiebron van een andere orde dan wat er nu structureel aan de hand is.

Het is dus problematisch om historische voorbeelden  te betrekken op een structureel veranderend instabieler worden tijdperk, met een geheel andere ordestructuur voor mogelijkheden tot herstel en opbouw. Van een geheel andere orde, want nu wel en voorheen nog niet op mondiale schaalgrootte, met zware overshootshit, en al gaande onomkeerbaarheid. Waarbij als voorbeeld genoemd kan worden om de fuik te typeren waar we in zitten: diepzeemijnbouw. Volgens de één hartstikke noodzakelijk, volgens de ander moeten we dit absoluut niet willen vanwege ecologische vernietiging waarbij we ook onszelf te pakken hebben – dit als 1 voorbeeld van duizenden (toekomstige) potentiële conflictbronnen.