Binnen de algehele orde van de natuur is er de ervaring van chaos en onheil, die lijden veroorzaakt bij degenen die erdoor worden getroffen. De ervaring van chaos/onheil is net zo natuurlijk als de ervaring van orde/heil. De zelforganiserende natuur streeft naar orde, samenhang, evenwicht volgens de natuurkrachten – en dat is een streven waar al het leven aan mee doet en aan onderhevig is.
Nu zorgen stijgende zeespiegels, heftiger stormen, hitte, droogte, vervuiling, verzuring van de oceaan, biodiversiteitsverlies ervoor dat wat duizenden jaren van menselijke vindingrijkheid heeft opgebouwd, in slechts enkele decennia verloren gaat. Precies door diezelfde menselijke vindingrijkheid?
Hoe moeten we denken, her-denken, opnieuw denken over causaal natuurlijk determinisme - inclusief overshootwetmatigheden -, in relatie met menselijke keuzevrijheid en morele verantwoordelijkheid?
Reactie plaatsen
Reacties