Theoretisch zijn we in staat om het principe van grote veranderingen tijdens en na massa-uitstervingen te bestuderen.
Er liggen natuurlijke wetmatigheden en principes ten grondslag aan overshoot en herstel daarvan. Gedurende het Antropoceen werd de planeet meer en meer geteisterd door catastrofale overshoot. Dat was al tijdens het Holoceen begonnen en de bronoorzaak ligt nog daarvoor: natuurlijke evolutionaire overshootwetmatigheden die verliepen via een specifieke diersoort. Het was niet alleen klimaatverandering, maar het was de combinatie van vervuiling, vergiftiging, plastic-soep, mijning van aardmetalen, opwarming en overbevolking samen, wat leidde tot een sinds mensentijd ongekende massa-extinctie en bijbehorende rampzalige conflicten.
Tijdens en na deze uitsterving veranderden rijke gevarieerde diersoorten naar bijna saaie exact gelijke dieren, waar je ook keek.
Voor die homogenisering waren 2 oorzaken: de ene was dat het uitsterven van bepaalde roofdieren en concurrerende dieren - waaronder het mensdier, via welke de overshoot deze keer verliep - een overlevende groep dieren en andere organismen in staat stelde om door te breken. En de andere was dat door de omgevingsverandering er een gunstige omgeving ontstond voor dezelfde paar groepen organismen. Deze homogenisering vond plaats op wereldwijde schaal. Deze alomvattende biodiversiteitscrisis overtrof zelfs die van het vroegste Trias, zo’n 252 miljoen jaar geleden
Reactie plaatsen
Reacties