Polarisatie

Tsja, waren we maar aap gebleven. Maar dan wel van de Bonoboonse soort want die schijnen gezelliger te zijn dan hun tegenhangers, de Chimpansenezen.

Wat vinden we van het ‘gezellige’ gedrag van de Trumpiaanse apensoort Proud-Boys? Ook niet misselijk toch? Onderling zullen ze zich steeds krachtiger verbonden voelen, en gesteund door de Grootste Chimpansee Aller Tijden met zijn leger aan TechHulpchimpasenezen, eenzame miljardairs en andere machtige Alfamannetjes, in hun strijd tegen het onheil wat zij op zich af menen te zien komen. Zij zullen (voorlopig?) de krachtsverhoudingen bepalen. Wrok en rancune zullen een belangrijke rol spelen. De schuldigen aan de bedreigingen moeten ‘kaltgestellt’ worden. 

Dat zou weleens de kwestie kunnen zijn: welk onheil, welke bedreigingen ziet, maar vooral voelt men, - in eerste instantie ongearticuleerd en in 2e instantie zondebokken aanwijzend -, op zich afkomen? Waardoor voelt men zich ontheemd en eenzaam? Hoe verenigt  men zich vervolgens, (logischerwijs?), groepsgewijs in wij tegen zij? Wat is de instinctieve, reflexmatige, weliswaar irrationele maar misschien toch niet onlogische respons?

Het lijkt erop dat de reactionaire patronen, die we nu wereldwijd zien verschijnen, een deterministische component hebben. Met de kracht van een op uitbarsting staande vulkaan. Hoe en wat valt er nog te redden?

Hoe verklaren we de huidige dynamiek van gedrag en respons?

Ik lees op https://scientias.nl/over-meelopers-en-dwarsdenkers-zo-werkt-polarisatie-en-de-verspreiding-van-desinformatie/ :  “Zo zetten de onderzoekers een belangrijke stap richting het verklaren van de complexe dynamiek die schuilgaat achter groepsgedrag en culturele diversiteit.”

en heb daarbij het gevoel: wat wordt hier gemist? Doet men nu net alsof deze dynamiek niet drastisch en fundamenteel verschuift in de afwisseling van ‘goede’ naar slechte tijden? Lijkt me toch wel dat in ‘goede tijden’, waarin het accent meer gelegd kan worden op het streven naar heil, de respons anders is dan in duidelijk gevoelde slechte tijden met onduidelijke unheimische gevoelens, waarin men het accent niet-onlogisch zal leggen op het behouden van wat men heeft en het bestrijden van wat men meent te zien als dreigend onheil en vermeende schuldigen daaraan.