Het teleologisch streven naar evenwicht in de natuur moet wel een trekkracht zijn. Immers, de gebeurens zelf worden door dit principe ‘gelokt’ naar nieuwe harmonie en orde. Het uit-evenwicht raken is een stuwkracht, ofwel forcering, waardoor een stabiele reeks van temporele gebeurens uit hun samenhangende evenwicht worden geduwd. Dit nu doet zich grootschalig en mogelijk onomkeerbaar voor in een omwenteling van het ene tijdperk naar het andere, zoals nu de omwenteling van Holoceen naar Antropoceen. De toename van CO2 brengt het klimaat uit evenwicht (stuwkracht, forcering) waarop de trekkracht naar hernieuwd evenwicht met bijbehorende nieuwe orde zijn werk doet.
Reactie plaatsen
Reacties