“Uit een onderzoek van Carbon Brief en Guardian blijkt dat meer dan de helft van de landen tekortschiet met hun plannen om tegen 2030 30% van hun land en zee te beschermen voor de natuur.” Zie https://www.carbonbrief.org/revealed-more-than-half-of-nations-fail-to-protect-30-of-land-and-sea-in-un-nature-plans/ “Dit ondanks het feit dat er nog geen drie jaar geleden een wereldwijde overeenkomst is ondertekend om dit wel te doen. Deze toezegging – aangeduid als “30 bij 30” – is het belangrijkste doel van het Kunming-Montreal Global Biodiversity Framework (GBF 2022). “Als gevolg daarvan liggen we momenteel collectief niet op schema om de wereldwijde doelstelling van 30 tegen 30 te halen”, aldus een expert.”
“Carbon Brief en The Guardian hebben contact opgenomen met diverse landen om te vragen waarom zij ervoor hebben gekozen om zich niet te committeren aan “30 bij 30” in hun VN-plannen. Een woordvoerder van Indonesië zegt dat het beheren van biodiversiteit geen gemakkelijke taak is en dat de balans tussen economische, sociale en ecologische aspecten in stand moet worden gehouden.”
De balans tussen wezenlijke zijnsaspecten: zowel het ‘Parijs-klimaatakkoord’ als dit ‘Global-Biodiversity-Framework’ kunnen we langs de lat leggen van Dooyeweerd’s modale aspectenleer. Deze filosofische leer werkt uit hoe de mens functioneert in de fundamentele met elkaar samenhangende zijnsaspecten.
Zolang er nog geen sprake was van planetaire overshoot beten de aspecten elkaar niet in die mate zoals ze dat nu wel doen. Het blijkt nu een vrijwel onmogelijke balanceer-act te zijn tussen de diverse wezenlijke zijnsaspecten. van de mens. De economische, sociale, politieke, juridische, ethische en ecologische aspecten botsen met elkaar en het is inmiddels wel duidelijk dat we dat niet weten op te lossen.
We zullen een realiteit onder ogen moeten zien.
Reactie plaatsen
Reacties