Er is momenteel een complexe geopolitieke dynamiek gaande die uniek is in de mensengeschiedenis. Het unieke zit ‘m in een aantal factoren die zich nog nooit eerder in deze combinatie hebben voorgedaan, waaronder: - het aantal wereldbewoners – de technologische infrastructuur, - de nucleaire dreiging, - de overshoot van de planetaire grenzen.
Dit maakt dat elke historische vergelijking mank gaat. Er is gewoon geen precedent in de geschiedenis. Dat maakt dat ook ons gebruikelijke referentiekader tekortschiet. Men kan slechts ten dele vergelijkingen trekken met eerdere periodes van verval. In het Holoceen waren er nog herstelmogelijkheden na grootschalige crises die er nu en straks niet meer zijn. De basis voor herstel is en blijft de fysisch-biotische natuur, grondstoffen, vruchtbaar land, biodiversiteit, beschikbaarheid van zoetwater, enzovoorts.
Het is een kwestie van prioriteitenconcurrentie. Terwijl we nu al tekortschieten wat betreft klimaat- en milieubeheer en wanneer daarbovenop ons geld en onze inspanningen in toenemende mate besteed moet worden aan defensie, dan gaat dat nog meer ten koste van de ecologische grondvoorwaarden voor leefbaarheid, dus ten koste van toekomstige herstelmogelijkheden.
Reactie plaatsen
Reacties